یادداشت بنده بر بازی pokemon go چاپ شده در صفحه 12 روزنامه صبح نو شماره 44 به تاریخ 28 تیر 1395
{
pokemon go بازی است مبتنی بر سیستم عامل Android و IOS که این روزها سر و صدای بسیاری به پا کرده است و تنها در مدت 24 ساعت پس از اولین عرضه توانست آمارهایی را جابجا نماید. یقینا مهم‌ترین عامل این استقبال گسترده، ایده تلفیق فضای مجازی و فضای واقعی است. به نحوی که سراسر کره زمین به عنوان نقشه بازی pokemon go است. عامل دیگر این استقبال از pokemon go شخصیت‌های آن است. این بازی بنابر شخصیت‌های یک انیمه در دهه 1990 میلادی تولید شده است که تا به حال نسخه‌های مختلف انیمیشن و بازی ویدیویی از آن منتشر شده است. این بار این شخصیت‌های دوست داشتنی و خاطره‌انگیز در محیط اطراف کاربران قابل مشاهده هستند. در این نسخه از بازی که به نوعی یک بازی واقعیت افزوده است شما باید شخصیت‌های pokemen را با طی مسیر در محیط اطراف خود پیدا و شکار کنید و با بردن آنها به باشگاه‌هایی مجازی در محیط واقعی اطراف‌تان، آنها را پرورش داده و آماده نبرد نمایید.
بازی pokemon go را می‌توان از اولین گام‌ها در نسل جدید رسانه‌های تعاملی دانست که فضای مجازی را با فضای واقعی گره زده است. این بازی از لحاظ بهداشت و سلامت جامعه می‌تواند مفید باشد و منجر به افزایش تحرک کاربران گردد. مخصوصا برای کاربران معتاد به بازی‌های کامپیوتری که غالبا تحرک کمی دارند. اما بحثی که همواره در برخورد با اینگونه نوآوری‌ها مورد توجه است، معایب و خطرات احتمالی آنهاست.
در زمان نصب این بازی شما این مجوز را صادر می‌کنید تا سرورهای شرکت Niantic دسترسی کاملی به سرویس gmail شما داشته باشند. همچنین اطلاعات مکانی شما مبتنی بر GPS و یا داده‌های تلفن همراه، به صورت مستقیم به سرورهای این شرکت ارسال شود. و در آخر اینکه کنترل دوربین گوشی هوشمند خود و گالری عکس‌های موجود در آن را در اختیار سرورهای این شرکت قرار می‌دهید. این اختیارات مشابه بسیاری از نرم افزارهای پیام‌رسان مبتنی بر Android یا IOS است و تحلیل‌های مختلفی که از خطرات اینگونه نرم‌افزارها تا به حال ارائه شده است یر این بازی نیز مترتب است. بحث بر سر این نیست که این شرکت به نیت سواستفاده از کاربران خود این مجوزها را دریافت کرده است و یا واقعا از آنها سو استفاده می‌نماید یا نه. بحث اینجاست که امکان چنین کاربری‌های نادرستی هم ممکن است.
در هفتمین قسمت از مجموعه سینمایی سریع و خشمگین (fast & furious) محصول سال 2015 موضوع محوری داستان در اختیار گرفتن یک تکنولوژی نوین به اسم چشم خدا (God’s eye) است که می‌تواند با در اختیار گرفتن دوربین‌های گوشی‌های هوشمند و مکان‌یابی آنها به کمک GPS یا داده‌های تلفن و مکالمات تلفنی و پیام‌های ارسالی مکان هر فرد مورد نظری را بیابد. در واقع چشم خدا یک ابزار جاسوسی قوی است که امروزه امکان ساخت آن تنها با هک و نفوذ به چند نرم‌افزار پرکاربرد گوشی‌های هوشمند وجود دارد.
اما آنچه که در این بازی منحصر به فرد است، امکان کنترل جمعیت‌های کوچک و بزرگ و ایجاد تجمع‌های انسانی یا جدا کردن فردی از میان جمعیت است. این بازی به نحوی تعریف گشته است که در آن برای شکار شخصیت‌های جدید بازی و پرورش آنها باید به نقاط مختلفی که بازی به آن اشاره می‌کند رفت. این قابلیت می‌تواند منجر به ایجاد تجمع در نقاط خاص گردد و این تجمعات مستعد اتفاقات تروریستی گردد چرا که تجمعات بزرگ و معمول شهری قابل پیش‌بینی و از پیش کنترل شده است اما با این بازی می‌توان جمعیتی‌های بزرگی را به نقاطی کنترل نشده جلب کرد، صحنه‌ای که این روزها در شهر نیویورک دیده می‌شود و در تریلر رسمی بازی نیز آمده است. یا برای دنبال کردن سوژه‌ای خاص و جاسوسی از آن از کاربران این بازی استفاده گردد. چند سقوط از صخره، گم شدن کودک و حتی قتل نیز گزارش شده است که به این بازی نسبت داده شده است. جالب آن که در کمتر از 10 روزی که از اولین انتشار این بازی می‌گذرد، کمپین تبلیغاتی هیلاری کلینتون برای جلب توجه افراد به تجمعات خود از امکانات این بازی استفاده کرده است.
}